ប្រវត្ដិសុត្ដន្ដប្រីយជាឥន្ទ


ឧកញ៉ាសុត្តន្តប្រីជាឥន្ទមានកំណើតនៅស្រុកទន្លេធំ គឺភូមិរកាកោង ខេត្តមុខកំពូល មាតាឈ្មោះយាយមុំ បិតាឈ្មោះ
បពា្ចងកែ កើតថ្ងៃចន្ទ ខែអាសាធ ឆ្នាំវក ពុទ្ធសករាជ ត្រូវនឹងទី២២ សូយេត ឆ្នាំ១៨៥៩។ កាលអាយុ ១០ឆ្នាំ លោកបានចូលទៅនៅវត្ត សិក្សាអក្សរខែ្មរ អាយុ១៥ឆ្នាំ ចេញរៀនប្រែព្រះបរិយត្តិ បួសជាសាមណេរ រួចទៅរៀនជាសិស្សរបស់ លោកព្រះអាចារ្យពេជ្រ ស្រុកព្រះត្រពាំង។ នៅអាយុ១៨ឆ្នាំ លោកបានទៅរៀននឹងលោកគ្រូ ព្រះពុទ្ធឃោសាចារ្យប្រាក់ វត្តឧណ្ណាលោមក្រុងភ្នំពេញ។ អាយុ១៩ ឆ្នាំ លោកចូលរៀននឹងលោកគ្រូព្រះអាចារ្យសុខ វត្តកែវ ស្រុកបាត់ដំបង។ អាយុ២០ ឆ្នាំ លោកបានបួសជាភិក្ខុនៅវត្តកែវ ១វស្សាទើបលាព្រះឧជ្ឈាយាចារ្យ ទៅរៀន នៅស្រុកបាងកកក្រុងស្យាម រៀនបាន៧វស្សាក៏វិលមកស្រុកខែ្មរវិញ ក្នុងអំណាចលោកព្រះយ៉ាកថាថន(ញ៉ុញ) នៅវត្តកណ្តាល ស្រុកបាត់ដំបង រួមទាំងអស់បាន១០វស្សា លាសិក្ខាបទសឹក មកមានបុត្រភរិយានៅភូមិជ្វាធំ លោក កថាថន(ឈុំ) ចិញ្ចឹម។ លោកបានទទួលងារជាទីហ្លួងវិចិត្រវោហារ បានតែងបានប្រែបាលីជាសំរាយ មានឈ្មោះ៤៤ ឈ្មោះជាសៀវភៅខ្លះ ចារស្លឹករិតខ្លះ។ លុះអាយុបាន៥៥ឆ្មាំ រាជការក្រុងភ្នំពេញ បានតែងតាំងលោកជា អុកញ៉ាសុត្តន្តប្រីជា ប្រោសអោយជួយតែងសព្វវចនាធិប្បាយខែ្មរ នៅទីសាលាបាលី។ ក្នុងរវាងអាយុ ៥៥ឆ្នាំ ដល់អាយុ៦៥ឆ្នាំ បានលារាជការវិលមកនៅស្រុកបាត់ដំបង ដើមវិញ លុះនៅថ្ងៃ ១០កើត ខែអស្សុជ ឆ្នាំជូត ឆស័ក មានរោគ
ក្អក បណ្តាកូនចៅរាល់គ្នា នាំគ្នាប្រតិបត្តិប្រកបថ្នាំ រកគ្រូរក្សាពុំចេះធូរឡើយ លុះដល់ថ្ងៃ អាទិត្យ ១២កើត ខែកត្ដិក
ឆ្នាំជូត ឆស័ក ក៏ទទួលអនិច្ចកម្មនៅវេលាម៉ោង៨ព្រឹក គឺថ្ងៃ ៨វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩២៤។

ុ(ដកស្រង់ចេញពីវិបសាយ កែវ​​ ចន្ទបូរណ៌)


ប្រវត្ដិស្មុគស្មាញរបស់លោកកេងវ៉ាន




តាម​ប្រវត្ដិ​ដ៏​ស្មុគស្មាញ​ថ្លែងប្រាប់ ​ផ្ទាល់​ដោយ​បណ្ឌិត​ ​កេង វ៉ាន់សាក់ ​ជាមួយ​វិទ្យុ​អាស៊ី​សេរី​នៅ​មុន​មរណភាព​របស់​លោក​ ​ក៏​ដូច​ជា​ប្រភព​នានា​ទៀត​នោះ​ ​បណ្ឌិត​អក្សរសាស្ដ្រ​ដែល​មិន​ខ្វះ​សត្រូវ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​លោក​ជា​ជីវិត​ នយោបាយ​ក្ដី​ ​និង​ក្នុង​ជម្លោះ​ផ្នែក​អក្សរសាស្ដ្រ​ក្ដី​ ​មិន​ថា​តែ​គូរ​ទំនាស់​ជា​ជនជាតិ​ខ្មែរ​ ​ឬ​ជា​ជនបរទេស​នោះ​ ​លោក​គឺជា​កូន​ទី​៣​របស់​អ្នក​ម្នាង​មួយ​រូប​នៃ​សែ​ស៊ីសុវត្ថិ ។​

បណ្ឌិត ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ដែល​ទើប​បាន​អនិច្ចកម្ម​កាលពី​ថ្ងៃ​​ព្រហស្បតិ៍ ទី​១៨ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០០៨ មុន​ក្នុង​ជន្មាយុ​៨៤​ឆ្នាំ គឺជា​កូន​ប្រុស​ទី​៣​របស់​លោកស្រី​ ​ហម​ ​ដែល​មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ខេត្ដ​ពោធិ៍សាត់​ហើយ​ក៏​ជា​ញាតិ​នៃ​សែ​ក្សត្រីយ៍​ ម៉ូនីកា​ ​ជា​មហេសី​របស់​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​ ​នរោត្ដម​ ​យុគន្ធរ​ ​ដែល​ជា​ព្រះរាជ​បុត្រ​​របស់​ព្រះបាទ​នរោត្ដម ។​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​មាន​ឪពុក​ឈ្មោះ​ ​កេង ស៊ីផាន់​ ​រស់​នៅ​កំពង់ចាម​ ​ថ្វីបើ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ផ្ទាល់​ ​ក៏​ដូច​ជា​ប្រភព​នានា​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ ​លោក​ ​កេង​ ​ស៊ីផាន់​ ​គ្រាន់​តែ​ជា​ឪពុក​ចម្លង​ ​និង​មិន​មែន​ជា​ឪពុក​ដែល​បង្កើត​ខ្លួន​លោក​ក៏​ដោយ​នោះ ។​

បណ្ឌិត ​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ក៏​ដូច​​ជា​ឪពុក​ចិញ្ចឹម​របស់​គាត់ ​កេង ស៊ីផាន់​ធ្លាប់​បាន​ប្រាប់​គេឯង​ថា​ គាត់​បាន​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក​ក្នុង​ជីវិត ។​ បណ្ឌិត​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​ប្រាប់​ថា​ ​លោក​ ​កេង​ ​ស៊ី​ផា​ន់​ ​គ្រាន់តែ​ជា​មនុស្ស​ដែល​គេ​ឧបកិច្ច​ថា​ជា​ឪពុក​ ជា​កិច្ច​ចម្លង​ប៉ុណ្ណោះ ​ហើយ​ដែល​ឪពុក​ចម្លង​រូប​នេះ​តែងតែ​តាម​ធ្វើ​ទុក្ខ​បុកម្នេញ​លោក​តាំង​ពី​ កុមារភាព​រហូត​រៀង​មក ។​

ដោយ ​បាន​ចាប់កំណើត​នៅ​ថ្ងៃ​សៅរ៍​ ​២​កើត ខែ​អស្សុជ​ ​ឆ្នាំ​ឆ្លូវ​ ​សប្ត​ស័ក​ ​ព.ស​២៤៦៨​ ​ត្រូវ​នឹង​ថ្ងៃ​ទី​១៩​ ខែ​កញ្ញា​ ឆ្នាំ​១៩២៥​ នោះ​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់ ​បាន​​ធំ​ចម្រើន​វ័យ​នៅ​ឃុំ​កំពង់បឹង​ ស្រុក​កំពង់លែង​ ខេត្ដកំពង់ឆ្នាំង ។​ ហើយ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​លោក​ លោក​បាន​ឆ្លងកាត់​ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ​នានា​នៃ​កម្ពុជា​ក៏​ដូច​ជា​ការ​ប្រែ​ ប្រួល​របស់​ប្រទេស​នេះ​ ​ទាំង​ចលនា​នយោបាយ​ ​ទាំង​ចលនា​ទាមទារ​ឯករាជ្យ​ ​ក៏​ដូចជា​​​ការ​តតាំង​គ្នា​ផ្នែក​អក្សរសាស្ដ្រ​ជាមួយ​អ្នកប្រាជ្ញ​ធំៗ ​រួម​មាន​សម្ដេច​ព្រះសង្ឃរាជ​ ​ជួន​ ​ណាត​ ផង​ដែរ ។​

លោក ​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​និយាយ​ថា​ បាន​ចូលរួម​ក្នុង​ចលនា​នយោ​បាយ​ចម្រើន​ ​ដែល​ជា​ការ​សម្ដៅ​ដល់​ក្រុម​ឆ្វេង​និយម​ខ្មែរ​នៃ​​បក្ខ​​ពួក​ ​ប៉ុ​ល​ ​ពត​, អៀង​ ​សារី​ ​ដែល​ជា​មេដឹកនាំ​នៃ​របប​វាល​ពិឃាត​សម្លាប់​មនុស្ស​ប្រមាណ​ជាង​១​លាន​៧​សែន​ នាក់​ក្នុង​របប​កម្ពុជា​ប្រជាធិបតេយ្យ​ផង ។​ បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ក៏​បាន​មាន​ចំណែក​នៅ​ក្នុង​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​ក្រុម​ឆ្វេងនិយម​ជ្រុល​នេះ​ ​ហើយ​បើ​តាម​សៀវភៅ​រៀបរៀង​ឡើង​ដោយ​លោកស្រី​ឡូរ៉ា​សាម័​រ​ សម្រាប់​ជា​ឯកសារ​សិក្សា​នៅ​សកល​វិទ្យាល័យ​ឃុននែល​ ​នៃ​សហរដ្ឋអាមេរិក ​ភ្ជាប់​នឹង​ស្នាដៃ​របស់​លោក​ ​ខៀវ​ សំ​ផ​ន​ បក​ប្រែជា​ភាសា​អង់គ្លេស​នោះ​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​នៅ​ក្នុង​បញ្ជី​នៃ​ការ​តាម​រក​សម្លាប់​ របស់​ក្រុម​លោក​ ​លន់​ ​ណុល ​កាល​ជំនាន់​មុន​ឆ្នាំ​១៩៧០ ​។​

អំពី ​ទំនាក់ទំនង​របស់​បណ្ឌិត ​កេង​​វ៉ាន់សាក់​ ​ជាមួយនឹង​ពួក​មេដឹកនាំ​ខ្មែរក្រហម​នោះ​ លោក ​នួន​ជា​ ​អតីត​ប្រធាន​សភា​កម្ពុជា​ប្រជាធិបតេយ្យ​ និង​ជា​បងធំ​ទី​២​នៃ​របប​នោះ​បាន​និយាយ​ថា​ កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​មិនមែន​ជា​មេ​ខ្មែរក្រហម​ទេ ។​

លោក នួន​ ជា​ ​បាន​និយាយ​នៅ​ក្នុង​បទ​សម្ភាសន៍​កាល​មុនគេ​ចាប់​ខ្លួន​ថា​ ​“ទស្សនៈ​របស់​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​និង​ទស្សនៈ​របស់​ ​សា​ឡុ​ត​ ស​ ​ឱ្យ​ជ្រៅ​ទៅ​មិន​ដូច​គ្នា​ទេ​ ពីព្រោះ​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ជា​បញ្ញា​ ​ជន​ជាន់ខ្ពស់​ ខុស​ពី​សាឡុត​ ស, សាឡុតស​ ​ជា​បញ្ញាវ័ន​មែន​តែ​ខាង​បច្ចេកទេស” ។ លោកនួន​ជា​ ​បាន​និយាយ​អំពី​ភាព​ខុស​គ្នា​ថា​ ​“និយាយ​រួម​ទៅ​ ​ដល់ទី​ចុង​បំផុត​ ​កេងវ៉ាន់សាក់​ ​គាត់​គេច​រត់​ចេញពី​ស្រុក​ទៅ ។​ ​ឯ​ ​សាឡុត​ ​ស​ ​អត់​ចេញ​ពី​ស្រុក​ទេ ។​ ​គាត់​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​បន្ដ​ការ​ដឹកនាំ​តទៅ​ទៀត ។​ នេះ​ជា​គោល​ជំហរ​មួយ​ធំ​ណាស់” ។ លោក នួន​ជា​បាន​អធិប្បាយ​ថែមទៀត​ថា​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​មិនមែន​ជា​មេដឹកនាំ​នៃ​ចលនា​ចម្រើន​និយម​នៃ​ក្រុម​ ​ប៉ុល​ ​ពត, អៀង​ ​សារី ​ទេ ។​ ​តាម​សម្ដី​ ​ លោក នួន​ ​ជា​ ​“ អត់​ទេ​ជា​រូបភាព​ ​គាត់​ ​កេង​វ៉ាន់សាក់​ចេញ ។​ ​ប៉ុន្ដែ​ស៊ីជម្រៅ​ក្នុង​បក្ស​គេ​មិន​ដែល​យក​អ្នក​ចំហ​​អញ្ចឹ​ង​ទៅ​ដឹកនាំ​ ទេ ​បក្ស​ណា​ក៏​ដោយ” ។

ភាព ​ស្មុគស្មាញ​នៃ​​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​បណ្ឌិត ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ដែល​មាន​ទំនាស់​នឹង​គេ​ស្ទើរតែ​គ្រប់​គ្នា​ក្នុង​ជួរ​អ្នកចេះ​ដឹង​ជាន់​ ខ្ពស់​ ​និង​អ្នកមាន​អំណាច​ ​ក៏​ដូច​ជា​ពួក​មន្ដ្រី​អាណា​និគម​និយម​បារាំង​នោះ​ ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ជាប់​ទុក្ខ​កង្វល់​ច្រើន​លើក​ ច្រើន​សារ ។​ ​កាលពី​អាយុ​បាន​៣០​ឆ្នាំ​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​ជាប់គុក​ច្រើន​ខែ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៥៥​ ​ជា​ឆ្នាំ​ដែល​គណបក្ស​ប្រជាធិបតេយ្យ​ដែល​មាន​រូប​គាត់​ជា​អគ្គលេខាធិការ​រង​ ​នោះ​បាន​ចាញ់​ក្នុង​ការ​បោះ​ឆ្នោត​ទល់​នឹង​គណបក្ស​សង្គម​រាស្ត្រ​​និយម​ ដឹកនាំ​ដោយ​ព្រះ​ ​នរោត្ដម សីហនុ ។

បណ្ឌិត ​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​រង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​បាន​ដាក់​ផែនការ​ប៉ុនប៉ង​បាញ់​សម្លាប់​មេ​ ដឹកនាំ​ ​និង​ឥស្សរជន​នៃ​គណ​បក្ស​សង្គម​រាស្ដ្រ​និយម​តាម​ការ​ឆ្លើយ​ដាក់​របស់​ បុគ្គលិក​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ក្រសួង​ចារកម្ម​ឈ្មោះ​ ​ជ័យ​ សុផល ។ ក្នុង ​វ័យ​៣៧​ឆ្នាំ​ បណ្ឌិត​កេង ​វ៉ាន់សាក់​ ​ក៏​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាប់​ដាក់គុក​ម្ដងទៀត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៨​ ពី​បទ​សង្ស័យ​ថា​ ​បង្កើត​ភាព​ច្របូក​ច្របល់​រំជើប​រំជួល​ក្នុង​ការ​ចាត់ចែង​អក្សរសាស្ដ្រ​ ជាតិ​កាល​គាត់​ធ្វើ​ជា​សាស្ដ្រាចារ្យ​នៅ​ពុទ្ធិក​សកល​វិទ្យាល័យ​ សីហនុរាជ្យ ។​ គឺជា ​ដំណាក់កាល​នៃ​សង្គ្រាម​អក្សរសាស្ដ្រ​ដែល​ក្រុម​បណ្ឌិត ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​មាន​កម្លាំង​តិច​ជាង​ ​និង​អ្នកគាំទ្រ​តិច​ជាង​ ​បាន​ប្រឈម​តទល់​ ​ថ្វីបើ​មិន​ចំហ​ និង​ចំពោះ​មុខ​ផ្ទាល់​ ​ជាមួយ​សម្ដេច​ព្រះសង្ឃរាជ​ជួន ណាត ។​ កាលនោះ ​យោង​តាម​មន្ដ្រី​បុគ្គលិក​សិក្សា​ប្រទេស​កម្ពុជា​ថា​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​គឺជា​បុគ្គលិក​សិក្សា​ដើម​ខ្សែ​ថ្នាក់​ទី​១ ​ហើយ​ដែល​គេ​ស្គាល់​ថា​ ​ជា​អ្នក​ដែល​ពុំ​មាន​យោបល់​ស្រប​នឹង​បញ្ញា​ជន ​និង​អ្នកដឹកនាំ​ដទៃ​ណា​ទៀត​ឡើយ ។​ លោក​មើលឃើញ​ថា ​អ្នកដឹកនាំ​ទាំងនោះ​​​ពុំ​មាន​ឆន្ទៈ​ដឹកនាំ​ប្រទេស​ខ្មែរ​ឱ្យ​រួច​ចាក​ផុត​ ពី​ការ​លេប​ត្របាក់​យក​របស់​បរទេស​ជិតខាង​ ​ជា​ពិសេស ​បារាំង​ ​និង​វៀតណាម​​នោះ​ទេ ​។​

អំពី ​រឿង​នេះ​បណ្ឌិត​ ​កេង ​វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​និយាយ​ប្រាប់​ថា​ “កើត​មក​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ស្រឡាញ់​ជាតិ ​ស្រឡាញ់​ស្រុក​ ​ស្រឡាញ់​ខ្មែរ​ប៉ុណ្ណឹង​ទេ ។​ ​ហើយ​ដឹង​ថា​ ​ខ្មែរ​ហ្នឹង​គង់តែ​ភ្លាត់​ដោយសារ​បារាំង​ដោយសារ​ចិន​ ​ដោយសារ​យួន​ និង​ដោយសារ​មេដឹកនាំ​ខ្មែរ​ពុក​រលួយ​ ​ដោយសារ​ស្ដេច​យើង​ ដោយសារ​រាស្ដ្រ​យើង​ល្ងង់ខ្លៅ​ ខ្មែរ​ទាំងអស់​ឱន​ក្បាល​ក្រាប​តាម​តែ​គេ ។​ ​ដឹង​អាហ្នឹង​វា​ទៅ​ជា​ឈឺ​ចាប់​រហូត​រៀង​មក​ ហើយ​ទទួល​រឿង​ឪពុក​ម្ដាយ​ខ្ញុំ​អីហ្នឹង​វា​ពិបាក​ថែម​ទៀត​ ​មានចិត្ដ​ក្នុង​ខ្លួន​ថា​ធ្វើ​ម៉េច​ខំរៀន​ឱ្យ​បាន​ចេះ​ដឹង​” ។

លោក ​បាន​និយាយ​រៀបរាប់​អ្វី​ដែល​ជា​កង្វល់​ធំ​ជាងគេ​គឺ​ដើម្បី​ឱ្យ​ប្រទេស​ កម្ពុជា​បាន​ឯករាជ្យ​នោះ​ទាល់តែ​ខ្មែរ​មាន​ពុម្ព​​អក្សរ​ប្រើ​ ​ព្រោះ​មិន​អាច​ពឹងពាក់​លើ​ការ​សរសេរ​អក្សរ​នឹង​ដៃ​ក្នុង​កិច្ច​ការ​រដ្ឋ​ នោះ​ទេ​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ​ជា​លទ្ធផល​នោះ​ ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ វ៉ាន់សាក់​ ​គឺជា​អ្នក​ដែល​បាន​បង្កើត​អង្គុលី​លេខ​ប្រើ​ភាសា​ខ្មែរ​មុនគេ ។​ លោក​បាន​និយាយ​ថា​ ​“ខ្ញុំ​ខំ​ធ្វើ​ម៉េច​ឱ្យ​ប្រើ​ភាសា​ខ្មែរ​បាន​ សរសេរ​អក្សរ​ជា​អក្សរ​ពុម្ព​​បាន​ ​ហើយ​យក​មក​ប្រើ​ផង​ដើម្បី​ឱ្យ​យើង​អាច​ឯករាជ្យ​បាន ។​ នេះ​ជា​បញ្ហា​ធំ​ជំនាន់​ហ្នឹង​ ​ព្រោះ​ថា​ឯករាជ្យ​ម៉េច​កើត​បើ​យើង​អត់​មាន​ពុម្ព​សរសេរ ។​ ​សរសេរ​ដៃ​កិច្ចការរដ្ឋ​ទៅ​មិន​ទាន់​ទេ ។​ជំនាន់​នោះ​មិន​ទាន់​មាន​ម៉ាស៊ីន​ សរសេរ” ។

ប៉ុន្ដែ ​នៅ​ពេល​ដែល​មានការ​លើក​ឡើងជា​សំណួរ​ថា បើ​ទាស់​ជាមួយ​បរទេស​ ​ជា​ពិសេស​ជា​មួយ​អាណានិគម​បារាំង​ប្រហែល​ជា​ពុំ​មាន​បញ្ហា​អ្វី​ធំ​ដំ​ទេ​ ​ប៉ុន្ដែ​តាម​ប្រសាសន៍​លោក​ខាង​ដើម​នោះ​លោក​ទាស់​តាំង​តែ​ជាមួយ​ព្រះករុណា​ ទាស់​ជាមួយ​សម្ដេច​ព្រះ​សង្ឃរាជ​ ទាស់​ជាមួយ​លោក​សេនាប្រមុខ​ ​លន់​ ​ណុ​ល​ ​ទាស់​ជាមួយ​គ្រប់​គ្នា​ទាំងអស់ ។​ នោះ​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​ផ្ដល់​ការ​ពន្យល់ ។​

បណ្ឌិត ​រូប​នេះ​បាន​និយាយ​ថា​ ​នោះ​ក៏​មក​ពី​គេ​ទៅ​សាកសួរ​រូប​គាត់​ ​ហើយ​គាត់​ក៏​ធ្វើការ​វិនិច្ឆ័យ​យល់​ឃើញ​ថា ​ពួក​មនុស្ស​អស់ទាំង​នោះ​សុទ្ធតែ​ជា​មនុស្ស​អន់​ ​គ្មាន​ឧត្ដមគតិ​ជាតិ​អ្វី​ទេ​ ​គិត​តែ​ពី​ការ​ប្រព្រឹត្ដ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ និង​អ្វីៗ ។​ លោក​មិន​បាន​និយាយ​អ្វី​វែង​ឆ្ងាយ​ក្រៅ​តែ​ពី​ថា​ ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ដ​គាត់​គិត​ឃើញ​ថា​ ​ពួក​អស់ហ្នឹង​អត់​បានការ​អ្វី​ទាំងអស់​ ហើយ​បង្ខូច​ស្រុក​ឱ្យ​ធ្លាក់​ដល់​ប៉ុណ្ណឹង​ថែម​ទៀត ។​

នេះ ​ក៏​ជា​ហេតុផល​មួយ​ដែល​គាត់​បាន​លើក​ពន្យល់​ថា​នាំ​ឱ្យ​គាត់​ងាក​ទៅ​រក​ ទាក់ទង​ជាមួយ​ក្មេងៗ​ជំនាន់​ក្រោយ​ដែល​សម្ដៅ​ដល់​ ​ប៉ុល​ ​ពត, អៀង ​សារី ។ យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ​គាត់​បាន​អធិប្បាយ​ថា​ ​គឺ​ពួក​ ​ប៉ុល ​ពត​ ​អៀង​ ​សារី​ ​នោះ​ទេ​ដែល​តាម​ទៅ​រក​គាត់​ ​និង​​​គាត់​មិន​​ដើរ​តាម​ពួក​អស់នោះ​ឡើយ​ដែល​កាលនោះ​គាត់​មើល​ឃើញ​ថា​ ​របប​ក្បួន​ល្ងង់​គិតតែ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ឃោរឃៅ ​ហើយ​គាត់​យល់​ថា​ពួកក្មេង​ជំនាន់​ក្រោយ​សម្ដៅ​ដល់​ ​ប៉ុល​ ​ពត,​ ​នួន​ ​ជា,​ អៀង​ ​សារី​, ​ខៀវ​ ​សំផន​ ​ជា​មនុស្ស​ដែល​គាត់​យល់​ថា​ ​ត្រឹម​ត្រូវ​អាច​គិតគូរ​រឿង​ស្រុក​ទេស​បាន ។​

អំពី ​ប្រវត្ដិ​របស់​បណ្ឌិត​ ​កេង ​វ៉ាន់សាក់​ ​នេះ​ ​សមាជិក​រាជវង្ស​ខ្មែរ​ម្នាក់​បាន​រៀបរាប់​ថា​ បណ្ឌិត ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ជា​បុត្រា​ពៅ​បន្ទាប់​ពី​បុត្រីយ៍​ច្បង​ពីរ​នាក់​របស់​អ្នក​ម្នាង ​ហម​ ​ដែល​ជា​អ្នក​ម្នាង​របស់​ព្រះ​អង្គ​ម្ចាស់​ ​ស៊ីសុវត្ថិ​ ​ដួងលក្ខិណា​ ​ជា​ព្រះ​អនុជ​បង្កើត​របស់​ព្រះករុណា​ព្រះមហាក្សត្រ​ ស៊ីសុវត្ថិ​ ​មុន្នីវង្ស​ ​ព្រះ​ចៅក្រុង​កម្ពុជាធិបតី ។​

​តាម​ប្រភព​សមាជិក​រាជវង្ស​ដដែល​ថា​ ​នៅ​ថ្ងៃ​ទារក​ វ៉ាន់សាក់​ ​នេះ​ប្រសូត្រ​ ​ក៏​មាន​កើត​ហេតុ​ដ៏​ប្លែក​មួយ​ ​ដោយ​មាន​ភាព​ងងឹត​ពេញ​ផ្ទៃ​ព្រះ​បរម​រាជវាំង​អស់​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ។​

យ៉ាងណា ​ព្រឹត្ដិការណ៍​នេះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ភាព​ចលាចល​ ហើយ​មានការ​កាប់​សម្លាប់​គ្នា​នៃ​ក្រុម​រាជវង្ស ។​ ​ហើយ​នេះ​ក៏​បណ្ដាល​ឱ្យ​មាន​ការ​ហៅ​រក​ហោរា​នៃ​ព្រះ​បរមរាជវាំង​មក​ទស្សទាយ​ ឃើញ​ថា​មាន​ទារក​ចង្រៃ​កើត​ចំ​ថ្ងៃ​នោះ​ដែល​ត្រូវ​តែ​យក​ទៅ​ប្រហារជីវិត​ ​ឬ​បំបរបង់​ចោល ។​ ​ត្រង់នេះ​ក៏​ពុំ​មាន​ឯក​សារ​ណាមួយ​ជា​ផ្លូវការ​បញ្ជាក់​បដិសេធ​ ​ឬ​ក៏​ទទួលស្គាល់​នោះ​ឡើយ ។​

រឿងរ៉ាវ ​ទាំងនេះ​បើ​ទោះបី​ជា​មិន​ទាន់​មានការ​អធិប្បាយ​ផ្សាយ​ជា​សាធារណៈ​ទូលំទូលាយ ​ក៏​ដោយ​ ​ក៏​បណ្ឌិត​ ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​ខ្លួនឯង​បាន​សារភាព​អំពី​ការ​ដែល​ម្ដាយ​របស់​លោក​ អ្នក​ម្នាង​ ​ហម​ ​បាន​ជ្រើស​រើស​យក​ការ​ចាក​ចេញពី​ព្រះ​បរមរាជវាំង​ដើម្បី​បន្ដ​រស់នៅ​ថែទាំ​ កូន​រហូត​ដល់​ពេញ​រូប​ពេញ​រាង​ធំ​ ​និង​បន្ដ​ការ​សិក្សា ។ ​ហើយ​ជា​ញឹកញាប់​បណ្ឌិត​ កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​បាន​ប្រាប់​គេឯង​អំពី​ការ​ដែល​គាត់​នៅ​តែ​ដឹងគុណ​គ្មាន​ថ្ងៃ​​ភ្លេច​បាន​ នូវ​មហា​ករុណា​ទិ​គុណ​ដ៏​ធំធេង​នៃ​មាតា​របស់​លោក​ដែល​លោក​នៅ​តែ​នឹក​ឃើញ​ ជាមួយ​ពាក្យ​ថ្លែង​ថា​ ពេល​ខ្លះ​លោក​បាន​ទាំង​យំ​ខ្សឹប​ខ្សួល​អស់​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ​ពេល​រំលឹក​ដល់​ សម្ដី​របស់​មាតា​លោក​ដែល​ប្រកបដោយ​ទឹក​ចិត្ដ​មេត្ដា​នោះ ។​

ប្រវត្ដិ ​រឿងរ៉ាវ​របស់​បណ្ឌិត ​កេង​ ​វ៉ាន់សាក់​ ​នៅ​មាន​វែង​ឆ្ងាយ​ទៅ​ទៀត ​ប៉ុន្ដែ​អ្វី​ដែល​គាត់​បាន​ប្រកាស​ប្រាប់​គេឯង​ដូច​ដែល​គេ​ដឹង​នោះ​ ​គឺ​គាត់​តាំងចិត្ដ​ថា​ជា​អ្នក​ប្រឆាំង​ដាច់​ខាត​នឹង​របប​រាជា​និយម​ ​ទំនង​ជា​ដោយសារ​ការ​ដែល​គាត់​បាន​ឃ្លាតឆ្ងាយ​ពី​ទី​កំណើត​ដោយសារ​ការ​ ព្យាករណ៍​របស់​ហោរា​ ​ធ្វើ​ឱ្យ​វាសនា​គាត់​ច្របូក​ច្របល់​ដូច​សំពៅ​ឆ្លងកាត់​មហាសមុទ្រ​នោះ ៕​

ដកស្រង់ចេញពីវិបសាយ កែវ ចន្ទបូរណ៌

0 comments:

Post a Comment

លោកអ្នកអាចបញ្ចេញមតិនៅទីនេះបាន តែសូមជៀសវាងការប្រើពាក្យ អសុរសមិនសមរម។ អរគុណ!

អានអត្ថបទដែលទាក់ទង៖

Copyright 2010 ទូកមាស​. បន្ទាយមាស All Right Reversed.
TOP